Υπάρχει, βέβαια, και η ψυχοσυναισθηματική διάσταση, αφού, όσο περισσότερο κοπιάζει κανείς για να πετύχει κάτι, τόσο περισσότερο το εκτιμά και αντλεί ευχαρίστηση και ικανοποίηση.
Έτσι, μαζί με τα άλλα βίτσια μπορεί να εξηγηθεί και το μεγαλύτερο ποδηλατικό βίτσιο, αυτό της ανηφόρας. Γιατί όσα χιλιόμετρα και αν διανύσει ένας ποδηλάτης, όσα ωραία τοπία και αν συναντήσει, αυτό που θα του μείνει αξέχαστο στην ποδηλατική του μνήμη είναι οι μεγάλες, απάνθρωπες ανηφόρες που έχει καταφέρει να σκαρφαλώσει.
Βέβαια μέχρι να συμβεί αυτό μια ανηφόρα πάντα θα προκαλεί τρόμο και απέχθεια, κυρίως στον αρχάριο ποδηλάτη. Όμως με τα μυστικά που αναλύονται παρακάτω και μια γενναία δόση μαζοχισμού το χαμόγελο είναι έτοιμο να έρθει στα χείλη μετά την πρώτη επιτυχημένη «μεγάλη».
Ανηφορίστας δεν γεννιέσαι, γίνεσαι. Μόνο τα κρι κρι γεννήθηκαν για να σκαρφαλώνουν, οπότε ο μόνος τρόπος για να γίνει κάποιος καλός στην ανηφόρα είναι να ανεβαίνει συνεχώς ανηφόρες. Στην αρχή τα 300 μέτρα στα Λιμανάκια της Βουλιαγμένης θα σας φανούν βουνό. Μετά θα έρθουν τα 3 χιλιόμετρα στα Καλύβια, τα 10 στην Πάρνηθα, τα 20 στην Καλλιπεύκη της Λάρισας και η όρεξη για τις Άλπεις…
Ξεκινάμε την προσπάθειά μας με αργό, σταθερό, στρωτό ρυθμό. Όσοι νομίζουν ότι μπορούν να ανέβουν μια ανηφόρα κάνοντας λυσσασμένα πετάλι θα πρέπει ίσως να αναλογιστούν γιατί τα τσιτάχ με τα σπριντ των 10’’ κατοικούν στις πεδιάδες…
Η επιλογή της σωστής σχέσης είναι το Α και το Ω για να ολοκληρώσουμε αναίμακτα μια ανηφόρα. Όσο μεγαλύτερη είναι η κλίση τόσο μικρότερη πρέπει να είναι η σχέση, δηλαδή να έχουμε μικρό δίσκο μπροστά και μεγάλα γρανάζια πίσω. Η αλυσίδα, επομένως, θα πρέπει να βρίσκεται προς το εσωτερικό (προς τον σκελετό). Οι σοβαροί αθλητές μάλιστα πολλές φορές αντικαθιστούν την κασέτα πίσω ή/ και τον δισκοβραχίονα μπροστά όταν ξέρουν ότι έχουν να ανέβουν τρομακτικές ανηφόρες.
Προσπαθήστε να κρατήσετε τον αριθμό των περιστροφών (cadence) ψηλά. Προφανώς δεν μπορείτε να γυρνάτε τα πετάλια σαν ήρωας καρτούν, ωστόσο ένας ρυθμός +60 περιστροφών είναι εφικτός με τη σωστή σχέση. Αν δεν έχετε κοντεράκι με μετρητή στροφών μπορείτε να μετρήσετε τις περιστροφές σας για 15’’ και να πολλαπλασιάσετε επί 4 για να πάρετε την αίσθηση. Μπορείτε βέβαια να το παίξετε Σταλόνε και να χτυπιέστε σπρώχνοντας με cadence 40, ωστόσο το σίγουρο είναι ότι δεν πάτε μακριά.
Προσπαθήστε να παραμείνετε στην σέλα όσο το δυνατόν περισσότερο μπορείτε. Οι ορθοπεταλιές μπορεί να φαίνονται εντυπωσιακές και πολύ «pro», μακροπρόθεσμα όμως κουράζουν. Σηκωθείτε από τη σέλα για λίγα δευτερόλεπτα προκειμένου να ξεπιαστείτε, ή όταν η κλίση αυξάνει απότομα, π.χ. σε μια φουρκέτα. Αν ντε και καλά επιμένετε, προτιμήστε κάποιο πάρκο Ελευθερίας ή Εθνικής Αντίστασης και ένα BMX.
Συνηθίστε να τραβάτε το τιμόνι προς τα πάνω σας κατά την διάρκεια της ανάβασης. Αυτό θα ωθήσει το ποδήλατο προς τα εμπρός. Στην αρχή θα το καταφέρετε για λίγα μόνο δευτερόλεπτα, με την εξάσκηση όμως θα σας γίνει δεύτερη φύση. Ακόμα θυμάμαι τον διάλογο δύο φίλων ποδηλατών μετά από μια μεγάλη ανηφόρα: «Τράβαγες το τιμόνι;» «Αν τράβαγα λέει. Μονόζυγο το είχα κάνει!»
Πείνα και ανηφόρα δεν έχουν και τις καλύτερες σχέσεις. Για αυτό φάτε μια ενεργειακή μπάρα ή ένα ενεργειακό gel 10 με 15 λεπτά πριν από την αρχή μιας μεγάλης ανηφόρας, ώστε να προλάβουν να «δώσουν». Επιπρόσθετα, πίνετε συχνά ενεργειακά ποτά, αφού η έντονη εφίδρωση θα σας στεγνώσει, μετατρέποντάς σας σε Κορινθιακή σταφίδα.
Αν είστε τυχεροί και η ανηφόρα διακόπτεται από κάποιο μικρό κατηφοράκι, μην σταματήσετε να κάνετε πετάλι. Γυρνώντας ελεύθερα τα πόδια σας επιτρέπετε την απομάκρυνση του γαλακτικού οξέως που έχει κάνει τα μπούτια σας να μοιάζουν με αυτά του Ρούντι Φέλερ!
Ελαφρώστε όσο το δυνατόν περισσότερο το όχημα. Ένα ποδήλατο που θυμίζει λατέρνα μπορεί να εξασφαλίσει κάποιο μεροκαματάκι στην Πλάκα, όμως δεν θα βοηθήσει διόλου όταν η κλίση περάσει το 4%. Άλλωστε, όταν λιποθυμήσετε πάνω στην ανηφόρα η αλυσίδα του κλειδώματος που κουβαλάτε μαζί σας θα σας είναι άχρηστη…
Φυσικά ακόμα περισσότερο πρέπει να ελαφρώσετε και τον ίδιο σας τον εαυτό! Δίαιτα, δίαιτα, δίαιτα λοιπόν, γιατί δυστυχώς η βαρύτητα είναι αμείλικτη. Αυτός ο γκαντέμης ο Νεύτωνας φταίει, που βρέθηκε κάτω από το δέντρο όταν έπεσε το άτιμο το μήλο!
Αν η ανηφόρα είναι ευθεία και εσείς τα έχετε ήδη βρει μπαστούνια, αποφύγετε να κοιτάτε μπροστά. Μόνο η καλή ψυχολογία θα σας πάει πάνω· και μια ατέλειωτη ανηφόρα που εκτείνεται μπροστά σας ενώ ήδη είστε τελειωμένοι είναι χειρότερο θέαμα και από «πελάτη» του Φρέντυ Κρούγκερ.
Τελειώνουμε όπως αρχίσαμε: Επικεντρωθείτε στον ρυθμό και αποφύγετε έντονες αυξομειώσεις, αλλάζοντας τις ταχύτητες όσο συχνά απαιτείται. Όλα τα παραπάνω μπορεί να φαίνονται βουνά, όμως αν σιγά- σιγά αρχίσετε να εξοικειώνεστε μαζί τους το διάσελο του πραγματικού βουνού θα βρεθεί μπροστά σας. Και όταν η ανηφόρα τελειώσει και το τοπίο «ανοιχθεί» μπροστά σας, η ικανοποίησή σας θα είναι τόσο μεγάλη που σίγουρα θα αναφωνήσετε «έλα μωρό μου, θέλω και άλλη»!
Πηγή: andro.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου